سید روح‌الله خمینی

 مجتهد فقه و اصول و مفسر قران

سید روح‌الله خمینی (زاده‌شده به نام سید روح‌الله مصطفوی؛ ۱ مهر ۱۲۸۱ – ۱۳ خرداد ۱۳۶۸) سیاستمدار و مرجع تقلید شیعهٔ دوازده‌امامی اهل ایران بود که از سال ۱۳۵۸ تا زمان درگذشتش در سال ۱۳۶۸، به‌عنوان نخستین رهبر جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کرد.[۱][۲][۳][۴] او انقلاب ۱۳۵۷ را رهبری کرد که به سرنگونی حکومت محمدرضا پهلوی و پایان شاهنشاهی ایران منجر شد و به‌دنبال آن، نظام جمهوری اسلامی ایران را از طریق همه‌پرسی بنیان گذاشت.

خمینی در حوزهٔ علمیه به تحصیل فقه، فلسفهٔ اسلامی و عرفان پرداخت و در سال ۱۳۱۳ به اجتهاد رسید.[۵] به‌گزارش ساواک وی اجازهٔ اجتهاد خود را از عبدالکریم حائری یزدی دریافت کرد.[۶][۷] به روایت دیگر، او نه از کسی اجازهٔ اجتهاد گرفته و نه به کسی چنین اجازه‌ای داده است.[۸] او به مبارزه با سیاست‌های محمدرضاشاه، به‌خصوص انقلاب سفید و اعطای حق رأی به زنان از سوی شاه پرداخت و به‌دلیل متهم کردن شاه به تبعیت از سیاست اسرائیل و ایالات متحده در سال ۱۳۴۲ خورشیدی، ۱۰ ماه زندانی شد[۹] و سال بعد، به‌دلیل سخنرانی علیه اعطای کاپیتولاسیون به مستشاران نظامی آمریکایی، تبعید شد.[۱۰][۱۱][۱۲] وی در ۱۴ سال تبعید، پیگیر اوضاع سیاسی ایران بود، با ارسال پیام و اعلامیه، اسلام‌گرایان و مخالفان را رهبری می‌کرد و به تدوین نظریهٔ ولایت فقیه — که اصول آن تا پیش از انقلاب برای مردم ناشناخته ماند —[۱۳][۱۴][۱۵] پرداخت.[۱۶] وی در آخرین روزهای منتهی به پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، به‌عنوان رهبر آن، شورای انقلاب و دولت موقت را تشکیل داد.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰] پس از خروج شاه از ایران، در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، خمینیِ به ایران بازگشت و در ۲۲ بهمن انقلاب پیروز شد.[۲۱]


پیمایش به بالا