مالکیت در اسلام از منظر امام موسی صدر: بخش دوم
امام موسی صدر در بحث مالکیت در اسلام تأکید می‌کند که مالکیت به معنای سرمایه‌داری غربی مورد انتقاد سوسیالیسم و کمونیسم قرار گرفته است. در اسلام، مالکیت نوعی وظیفه و خلافت است و انسان‌ها به عنوان نمایندگان خداوند باید اموال خود را به درستی مصرف کنند و حق اسراف یا تبذیر ندارند.
او به نقد اقتصاد مارکسیستی می‌پردازد و می‌گوید که نظریه ارزش مارکس، که ارزش هر کالا را برابر با کار انجام شده بر روی آن می‌داند، نادرست است. به عقیده او، ارزش کالا به تلاش انسانی و طبیعت بستگی دارد و مارکسیسم به مفهوم مالکیت در اسلام توجهی ندارد.
امام موسی صدر همچنین به نقد دیدگاه سرمایه‌داری می‌پردازد و می‌گوید که در سرمایه‌داری، ارزش تابع عرضه و تقاضا است، در حالی که در اسلام، مالکیت امانت و مسئولیت است و نباید به گونه‌ای مصرف شود که به دیگران آسیب برساند. به طور کلی، او تأکید می‌کند که مالکیت در اسلام باید با رعایت مصلحت عمومی و مسئولیت اجتماعی همراه باشد.

مخالفت اسلام با سرمایه‌سالاری
امام خامنه‌ای تأکید می‌کند که در اسلام، فعالیت آزاد اقتصادی نباید به دخالت در سرنوشت سیاسی جامعه منجر شود. او به سرمایه‌سالاری در کشورهای غربی اشاره می‌کند و می‌گوید که سرمایه‌داران بزرگ به‌عنوان اداره‌کنندگان حقیقی نظام‌های سیاسی عمل می‌کنند، به‌طوری که در تعیین سیاست‌ها و انتخابات نقش دارند. امام خامنه‌ای این وضعیت را مردود می‌داند و بر لزوم جلوگیری از هر چیزی که به چنین وضعیتی منجر شود، تأکید می‌کند.

نسبت انسان و اقتصاد
‏آن‌هایی که دم از اقتصاد می‌زنند و زیربنای همه چیز را اقتصاد می‌دانند از باب این‌که‏‎ ‎‏انسان را نمی‌دانند یعنی چه، خیال می‌کنند که انسان هم یک حیوانی است که همان‏‎ ‎‏خورد و خوراک است! منتها خورد و خوراک این حیوان با حیوانات دیگر یک فرقی‏‎ ‎‏دارد. این چلوکباب می‌خورد؛ او کاه می‌خورد؛ اما هر دو حیوانند. این‌هایی که زیربنای‏‎ ‎‏همه چیز را اقتصاد می‌دانند این‌ها انسان را حیوان می‌دانند. حیوان هم همه چیزش فدای‏‎ ‎‏اقتصادش است. زیربنای همه چیزش. الاغ هم زیربنای همه چیزش اقتصادش‏‎ ‎‏است. این‌ها انسان را نشناختند اصلاً که چه هست.
ما باید باورمان بیاید به این‌که مملکت‏ ‎‏ما همه چیزش را فدا می‌خواست بکند برای اسلام. الآن هم می‌آیند به من می‌گویند،‏‎ ‎‏مکرر ـ دسته‌جمعی، تنهایی ـ که شما دعا کنید ما شهید بشویم. معقول است که بگوید من‏‎ ‎‏شهید بشوم برای اینکه شکمم سیر بشود؟ برای شکمش می‌خواهد شهید بشود؟! کسی‏‎ ‎‏معقول است که تقاضای شهادت بکند برای شکمش؟ همچو معقول نیست این معنا،‏‎ ‎‏تقاضای شهادت برای این‌که ادراک کرده است که در شهادت موت نیست؛ یک حیات‏‎ ‎‏جاوید است، برای حیات جاوید است که این تقاضای شهادت می‌کند. زیربنا توحید‏‎ ‎‏است، زیربنا عقاید حقّۀ الهی است؛ نه زیربنا شکم باشد. این‌هایی که اقتصاد را زیربنا‏‎ ‎‏می‌دانند، این‌ها منحط کردند انسان را از حدّ انسانیت به حد یک حیوانی، مثل سایر‏‎ ‎‏حیوانات؛ این هم مثل سایر حیوانات.

امام خامنه‌ای:
یک نکته‌ی دیگر در باب اقتصاد آزاد در اسلام که بحث می‌کنیم این است که هیچ‌گاه اجازه داده نمی‌شود در اسلام که فعالیت آزاد اقتصادی موجب دست‌درازی به سرنوشت سیاسی جامعه و دخالت در بافت سیاسی و تشکیلات سیاسی جامعه بشود؛ سرمایه‌سالاری، آن چیزی که امروز در کشورهای سرمایه‌داری غرب به قوت هر چه تمام‌تر وجود دارد، سرمایه‌دارهای بزرگ در حقیقت اداره‌کنندگان حقیقی و دست‌های پشت پرده در نظام سیاسی کشورهای بزرگ‌اند.
البته بعضی از عناصرشان در داخل حکومت‌ها هم راه پیدا می‌کنند؛ مثل همین نظام‌هائی که امروز هستند، نظام آمریکا و غیر او که عناصری از حکومت خودشان عضو سرمایه‌دارها هستند؛ خودشان جزو سهام‌دارهای بزرگ کمپانی‌های نفتی یا غیرنفتی و بقیه‌ی شرکت‌های بزرگ هستند و یا این‌که حتی در حکومت‌ها هم شرکت نداشته باشند، اما در پشت پرده، انتخابات در اختیار آن‌هاست، تعیین رئیس جمهور با کمک آن‌هاست، پیش رفتن و پس رفتن یک شخصیت در صحنه‌ی سیاست، در سنا، در مجلس نمایندگان در اختیار آن‌هاست، قوانینی که وضع می‌شود با نظر آن‌هاست، طبق مصلحت آن‌هاست.
این چیزی که امروز در دنیای غرب وجود دارد که به اعتقاد بنده دنیای غرب را باید دنیای سرمایه‌سالاری گفت، کاپیتالیسم به معنای سرمایه‌داری شاید خیلی دقیق نباشد؛ سرمایه‌گرایی، سرمایه‌سالاری، آقایی سرمایه و سرمایه‌دار، آقایی کمپانی‌ها و ثروتمندها و پولدارها بر امور جامعه، این است که شاخصه‌ی بزرگ دنیای سرمایه‌داری غرب را امروز به‌وجود آورده و این هم از نظر اسلام مردود است و هر چیزی که به این منتهی بشود باید جلویش گرفته بشود.