فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده
محمّدرضا حکیمی (۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد – ۳۱ مرداد ۱۴۰۰) فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسندهٔ ایرانی بود که برای اولین بار از لفظ امام برای سید روح‌الله خمینی استفاده کرد و باعث فراگیر شدن این لقب برای نخستین رهبر جمهوری اسلامی ایران شد.
از وی با عناوینی چون «علّامه»، «استاد»، «فیلسوف عدالت» و «مرزبان توحید» یاد می‌شود. روح اللّه موسوی خمینی در پیامی به تاریخ ۱۳۴۸/۸/۲۸ او را با این جملات خطاب کرد «جناب مستطاب ثقةالاسلام آقای محمدرضا حکیمی – دامت افاضاته».
کتاب الحیاة وی که یک دائرةالمعارف اسلامی است، از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. علی شریعتی وی را به عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
نرخ‌گذارى در اسلام-مسأله «نرخ‌گذارى» طرح نمىشود مگر وقتى كه تورّم و اجحافى در بازار وجود داشته باشد، و چيزهاى مورد نياز مردمان احتكار شده باشد، و استبداد و زورگويى در معاملات مشاهده شود، نه در اوضاع و احوال طبيعى و نرخ‌هاى عادى، يا در گرانى و كميابى اجناس كه پاره اى از اوقات بنابر احوال و عللى پيش مى آيد و علّت آن بهره كشى از مردم نيست، و به اجحاف و ستمگرى نمى انجامد
هنوز حساب کاربری ندارید؟
ایجاد حساب کاربری
